تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کودکان مبتلا به اختلال وسواس بی‌اختیاری

زمینه و هدف: اختلال وسواس بی‌اختیاری در کودکان و نوجوانان، نه‌تنها عملکرد شناختی، اجتماعی و تحصیلی آنها را تحت­تأثیر قرار داده، بلکه نظام خانواده این افراد را نیز متأثر می‌سازد؛ بنابراین هدف این­ پژوهش بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کودکان مبتلا به اختلال وسواس بی‌اختیاری بود. روش: در این پژوهش از روش پژوهش مورد منفرد با طرح A-B استفاده شد. چهار کودک 12-7 سال بر اساس روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت­کنندگان پژوهش قبل از اجرای مداخله به پرسشنامه وسواس بی‌اختیاری کودکان (گودمن و همکاران، 1986) و پرسشنامه اجتناب و آمیختگی (گریگو و همکاران، 2005) به عنوان ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. سپس شرکت‌کنندگان پس از 4 جلسه خط پایه، 9 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند که 3 جلسه اول مداخله متعلق به والدینشان بود. آزمون پیگیری 40 روز پس از درمان انجام شد. یافته‌های این پژوهش بر اساس تحلیل دیداری و شاخص‌های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: بر اساس تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مورد هر چهار آزمودنی اثربخش بود (درصد غیرهمپوشی نقاط موقعیت آزمایشی خط پایه و مداخله 75 درصد، 75 درصد، 100 درصد و 75 درصد برای آزمودنی‌های شماره یک، دو، سه و چهار). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاکی از سودمندی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کودکان با اختلال وسواس بی‌اختیاری بود که بر این اساس می‌توان از این روش در جهت افزایش سلامت روان‌شناختی این کودکان بهره برد.